«КРСУнун ЖАРЧЫСЫ» журналынын МААЛЫМАТ ПОРТАЛЫ

Изучение политических акторов постсоветской России представляет собой интенсивно развивающееся исследовательское направление, в котором особое место занимает осмысление феномена КПРФ как старейшей партии современной российской политической системы. Проведённое исследование раскрывает эволюцию научного дискурса о КПРФ на основе анализа 194 публикаций из базы РИНЦ за последние три десятилетия (1995–2024 гг.). Примечательна выявленная хронологическая неравномерность исследовательского интереса: от единичных описательных работ в 1990-е годы до формирования устойчивого научного направления с пиками публикационной активности, коррелирующими с электоральными циклами (особенно в 2021–2022 гг. и 2024 г.). Исследование обнаруживает не только доминирование политологического и исторического дискурсов (совокупно более 70 %), но и существенную трансформацию аналитических подходов – от фрагментарного описания электоральных стратегий партии к комплексному междисциплинарному анализу КПРФ как идеологического, культурного и исторического феномена. Особую значимость приобретают новейшие исследовательские тренды: изучение исторической политики партии, её дискурсивных практик, медиаактивности в цифровом пространстве, а также внутрипартийных процессов. Научный дискурс о КПРФ отражает более широкие тенденции в российской гуманитаристике – методологический поворот от дескриптивности к аналитичности, возрастающую междисциплинарность и интеграцию инновационных исследовательских методов (от контент-анализа до методов цифровой гуманитаристики). Перспективные направления исследований включают региональное измерение деятельности КПРФ, компаративный анализ с левыми партиями постсоциалистического пространства и роль партии в формировании коллективной исторической памяти российского общества.

Коммунистическая партия Российской Федерации; историография; научный дискурс; политические партии; постсоветский период; библиометрический анализ; историческая политика

Постсоветтик Россиянын саясий акторлорун изилдөө интенсивдүү өнүгүп жаткан изилдөө багыты болуп саналат, мында Россия Федерациясынын Коммунисттик партиясынын феноменин азыркы Россиянын саясий системасындагы эң эски партия катары түшүнүү өзгөчө орунду ээлейт. Изилдөө акыркы үч он жылдыкта (1995–2024) Россиянын илимий цитаталар индексинин маалымат базасынан 194 басылманы талдоонун негизинде Россия Федерациясынын Коммунисттик партиясы жөнүндө илимий дискурстун эволюциясын ачып берет. Изилдөө кызыгуусунун аныкталган хронологиялык бирдей эместиги көңүл бурууга арзыйт: 1990-жылдардагы бир эле сүрөттөмө эмгектерден шайлоо циклдери менен корреляцияланган басма ишинин чокулары менен туруктуу илимий багыттын калыптанышына чейин (айрыкча 2021–2022 жана 2024-жылдары). Изилдөө саясат таануунун жана тарыхый дискурстардын үстөмдүгүн гана эмес (жалпысынан 70 %дан ашык), ошондой эле – аналитикалык мамилелеринин партиянын шайлоо стратегияларын фрагменттүү сүрөттөөдөн Россия Федерациясынын Коммунисттик партиясынын комплекстүү дисциплиналар аралык анализине чейинки олуттуу трансформациясын идеологиялык, маданий жана тарыхый көрүнүш катары ачып берет. Акыркы изилдөө тенденциялары өзгөчө мааниге ээ: партиянын тарыхый саясатын, анын дискурсивдүү практикасын, санариптик мейкиндиктеги медиа активдүүлүгүн, ошондой эле ички партиялык процесстерди изилдейт. Россия Федерациясынын Коммунисттик партиясы жөнүндө илимий дискурс орус гуманизминдеги кеңири тенденцияларды – сыпаттоодон аналитикага методологиялык бурулуш, дисциплиналар аралык мамилелердин өсүшү жана инновациялык изилдөө ыкмаларынын интеграциясы чагылдырат (контенттик анализден санариптик гуманитаризм ыкмаларына чейин). Изилдөөлөрдүн перспективдүү багыттары Россия Федерациясынын Коммунисттик партиясынын ишмердүүлүгүнүн региондук чен-өлчөмүн, постсоциалисттик мейкиндиктин солчул партиялары менен салыштырма анализди жана орус коомунун жамааттык тарыхый эс тутумун калыптандырууда партиянын ролун камтыйт.

Россия Федерациясынын Коммунисттик партиясы; тарыхнаама; илимий дискурс; саясий партиялар; постсоветтик мезгил; библиометриялык анализ; тарыхый саясат

The study of political actors in post-Soviet Russia is an intensively developing research area, in which a special place is occupied by understanding the phenomenon of the Communist Party of the Russian Federation as the oldest party in the modern Russian political system. The conducted research reveals the evolution of the scientific discourse on the Communist Party based on the analysis of 194 publications from the RSCI database over the past three decades (1995-2024). The revealed chronological unevenness of research interest is noteworthy: from single descriptive works in the 1990s to the formation of a stable scientific trend with peaks of publication activity correlating with electoral cycles (especially in 2021-2022 and 2024). The study reveals not only the dominance of political science and historical discourses (more than 70% together), but also a significant transformation of analytical approaches – from a fragmentary description of the party’s electoral strategies to a comprehensive interdisciplinary analysis of the Communist Party as an ideological, cultural and historical phenomenon. Of particular importance are the latest research trends: the study of the historical politics of the party, its discursive practices, media activity in the digital space, as well as internal party processes. The scientific discourse on the Communist Party of the Russian Federation reflects broader trends in Russian humanities – a methodological turn from descriptiveness to analyticity, increasing interdisciplinarity and integration of innovative research methods (from content analysis to digital humanities methods). Promising areas of research include the regional dimension of the Communist Party’s activities, comparative analysis with the left-wing parties of the post-socialist space, and the role of the party in shaping the collective historical memory of Russian society.

Communist Party of the Russian Federation; historiography; scientific discourse; political parties; post-Soviet period; bibliometric analysis; historical politics